“Hebben we in onze tijd nog zendelingen nodig? Is dat niet iets van de vorige eeuw?” Deze vraag krijgen we regelmatig te horen, als we in Nederland in gesprek raken met mensen over ons werk. Als we dan vertellen dat er in veel landen hele bevolkingsgroepen zijn die nog geen weet hebben van het evangelie van Jezus Christus, leidt dat vaak weer tot nieuwe vragen: “Zijn er echt tegenwoordig nog onbereikte volken? En zo ja, waarom zijn ze nog onbereikt?”
Wat vaak over het hoofd wordt gezien, is dat kerken niet altijd evenwichtig verspreid zijn over een land. In Thailand bijvoorbeeld, maken christenen in sommige bergstammen meer dan de helft van de bevolking uit, terwijl onder de Thai slechts 0,2% christenen te vinden zijn. In Myanmar (Birma) vind je een aantal bevolkingsgroepen (Chin, Kachin, Karen) waar de helft of meer christen is, maar onder de Bamar – die 60% v.d. bevolking uitmaken – vind je bijna geen christenen.
Het probleem is dat het voor de christelijke minderheden vaak heel moeilijk is om het evangelie over te brengen aan de meerderheid van de bevolking. Ze leven vaak in hun eigen sub-cultuur. Bovendien wordt er vaak op de minderheden neergekeken, en “een echte Thai/Birmees is Buddhist”, aldus een veelgehoorde uitspraak.
Vaak kan een zendeling van buitenaf beter zulke weerstanden overwinnen, dan iemand van binnenuit. Bovendien kun je als zendeling soms optreden als catalysator, om plaatselijke christenen te helpen missionair te denken, en zich in te leven in de andere leefwereld van de niet-christen. Daar ben je als cross-culturele zendingswerker namelijk op voorbereid!
Bekijk deze korte video clip van NTM (New Tribes Mission) om een idee te krijgen van de uitdaging waar we voor staan.
Statistics – Think Missions from Grant Wright on Vimeo.
Categories:
Tags:
No responses yet