Twee weken geleden kregen we bericht dat de moeder van onze collega, Chiang Harris, was omgekomen bij een verkeersongeluk. Chiang is zelf Thais, maar getrouwd met een Amerikaan. In eerste instantie was het niet duidelijk of er een christelijke of boeddhistische begrafenis zou plaatsvinden. Chiang’s moeder was – net als Chiang zelf – christen, maar de rest van de familie niet. Uiteindelijk gaf de mening van de familie de doorslag. Op zaterdag 10 april gingen we met 11 collega’s op weg om de begrafenis (of eigenlijk crematie) bij te wonen, en vooral als bemoediging voor Chiang. Met een gehuurd busje vertrokken we zaterdagochtend om 8 uur voor de 900 kilometer lange reis naar de kustprovincie Rayong, 250 km ten zuidoosten van Bangkok. Toen we 12 uur later aankwamen bij de tempel waar oma lag opgebaard, kregen we (zoals dat hier hoort) meteen een maaltijd voorgeschoteld, die door vrienden en kennissen was klaargemaakt. Er was slaapgelegenheid voor ons geregeld in een motel in de buurt. De volgende ochtend gebruikten we met onze groep om een aantal christelijke liederen in te studeren die we ’s middags zouden zingen aan het begin van de plechtigheid.
Toen wij rond 2 uur bij de tempel aankwamen was er echter nog bijna niemand aanwezig. Een uur later kwam het programma echter alsnog op gang, ingeleid door chanting van een groep monniken, dat is het reciteren van boeddhistische spreuken.
Dit ging bijna een kwartier zo door, bij elkaar waren er wel 80 monniken uitgenodigd, omdat oma 80 jaar oud was! Maar vervolgens kregen wij alsnog gelegenheid om een tweetal christelijke liederen te zingen, en gaven enkelen van ons een getuigenis. Heel bijzonder, om dit te kunnen doen met al die monniken luisterend op de achtergrond. We hopen en bidden dat enkelen erdoor tot nadenken worden aangezet…
Tenslotte werden alle aanwezigen uitgenodigd om afscheid te nemen door de trappen van het crematorium op te gaan en daarna weer naar beneden.
Het was verdrietig om te zien hoe deze crematie geen hoop bood op een leven na de dood. Gelukkig kon Chiang kracht putten uit het geloof dat haar moeder in Christus eeuwig leven heeft. Maar veel van haar familieleden nog niet …
Na afloop van de begrafenis gingen wij weer op weg naar huis, opnieuw 900 kilometer, deze keer de hele nacht, zodat we maandagmorgen vroeg om half zes weer terug waren in Chiang Mai. Toen ben ik eerst nog maar een paar uurtjes gaan slapen …
Tags:
No responses yet