Een paar weken geleden reed ik ’s avonds over de rondweg van Chiang Mai naar huis toen ik in een lange file terechtkwam. Al gauw bleek een ernstig verkeersongeval de oorzaak te zijn. Meerdere auto’s stonden total loss op de weg, terwijl ambulances de doden en gewonden afvoerden. Een paar dagen later las ik een verslag in de krant, wat een interessant licht werpt op de mentaliteit van de bevolking hier:
Op 17 januari jl. vond een ernstig auto-ongeval plaats op de Superhighway by de Patanbrug, waarbij 3 doden vielen en meerdere gewonden. Ooggetuigen meldden dat een Toyota Vigo pickup truck met hoge snelheid over de brug reed en toen scherp naar links uitweek, en vervolgens naar de andere weghelft schoot. Daarbij kwam de Toyota frontaal in botsing met een Honda City, waardoor drie van de inzittenden op slag gedood werden. […] Dit weggedeelte staat bekend als een “black spot”, vanwege de vele ongelukken die er plaatsvinden. Er wordt gesuggereerd dat het ontwerp en de bouw van de brug mogelijk verantwoordelijk zijn voor het ongeluk. Verder werd voorgesteld dat buurtbewoners een schrijn (geestenhuisje) bouwen bij de brug, om de geesten die deze ongelukken veroorzaken een thuis te geven.”
Nu weten we dus wie er verantwoordelijk is voor deze ongelukken: de ontwerper en de bouwer van de brug, en de geesten die zich in de omgeving bevinden. Het feit dat de bestuurder van de pickup truck met hoge snelheid reed en roekeloos van rijstrook wisselde was niet van belang!
Is het niet opvallend hoe we als mensen vaak de schuld afschuiven op een ander, in plaats van zelf de verantwoordelijkheid voor onze daden op ons te nemen? Wat een verschil met Jezus, die onze schuld op zichzelf nam, en de straf voor onze zonde droeg! Wat een bevrijding als we eerlijk onze schuld belijden en vergeving ontvangen op grond van zijn volbrachte werk aan het kruis. Dat is de boodschap van Pasen, die we mogen beleven én uitdragen. Hij is gestorven voor onze zonden én Hij is opgestaan uit de dood!
Tags:
3 Responses
Ja, Arend, het is zo “menselijk” anderen de schuld op te leggen. Het begon al in het Paradijs met Adam, die zei:
“de vrouw, die U mij gegeven heeft, heeft mij van de vruchten laten eten”. En als ik naar mezelf kijk zei ik als kind ook vaak als er ruzie was: maar die is begonnen”.
Nu wij wedergeboren zijn weten we ook onze verantwoordelijkheid, maar ook dan is er nog een duistere kant (zoals in je verslag)die probeert je gedachten te beinvloeden.
Dank aan God, dat Zijn zoon daarvoor gestorven is.
Toen Jezus de geest gaf, ontvingen wij de Geest.
De Geest die ons laat weten wat goed en niet goed is.
Duizend-duizend maal o Heer
zij U daarvoor dank en eer!
gezegende Paasdagen! Joke Jeursen
Hallo Arend en Jolinda.
Ik moest denken aan het ongeluk vijf jaar geleden, van mijn broer en schoonzusje en twee dochters. Zij kwamen allemaal om door een auto ongeluk. Niemand weet hoe het gebeurde, met zegt…
Ilse bleef alleen leven in de auto, die onder de cacou bonen bedolven werd, die de vrachtwagen vervoerde.
Ik heb vaak gedacht, waarom…
Waarom maken we van die grote vrachtwagens.
En waarom moesten mijn broertje en familie ’s nachts rijden en waarom…Maar daar zijn geen antwoorden.
Het gebeurde op vrijdag
Drie uur moesten ze met 24 man graven om de auto uit de bonen te halen om te ontdekken wat er in de auto gebeurd was. Dat is drie uur dikke duisterenis.
Maar Ilse mocht eruit opstaan: ongedeerd. Zij mocht de familie vertegenwoordigen in de toekomst. Zij is de draad die ons verbindt met Nico en Marja, en met de twee dochters, die het niet redde.
Zo is Christus opgestaan uit de duisternis en is Hij de verbinding met al Zijn kinderen, zichtbaar en hoorbaar en nu levend tot in eeuwigheid.
Moge jullie die verbinding steeds tot stand brengen in geloof zodat ook anderen zich in verbinding zullen stellen met de Heiland, Die onze schuld droeg en vergaf en ons redde om ook andere te redden.
Gezegend Paasdagen,
Rodi, Jan van Egmond
Lieve Allemaal,
Eerlijk gezegd weet ik na het lezen van het stuk van Jan van Egmond niets meer te schrijven. Het maakt me stil, verslagen.
Het is zo makkelijk om de schuld op een ander te schuiven ipv eerst naar jezelf te kijken. Om te wijzen naar diegene die jou nog iets schuldig zijn. Ik moet denken aan het verhaal waarin een koning rekenschap houdt bij zijn dienaren. Dat de dienaar die net is vrijgepleit van een torenhoge schuld een collega bij de keel grijpt omdat hij hem nog een klein bedrag moet terug betalen. Kennelijk heeft hij niet begrepen wat de koning hem heeft gezegd. Dat hij Hem NIETS meer schuldig is…
Ik vind dat soms ook nog maar lastig (aan) te pakken…
de GENADE en VERGEVING van God. Dat ik me niet meer in allerlei bochten hoef te wringen om de schuld terug te betalen.
Nou, tot zover weer even…
Ik wens jullie veel kracht, wijsheid en liefde toe!
Liefs,
Iris van der Giessen